ทวีปอเมริกาใต้มีพื้นที่ประมาณ 17,819,647 ตารางกิโลเมตร เป็นทวีปที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 4 ของโลกรองจากทวีปเอเชีย แอฟริกาและอเมริกาเหนือ มีความยาววัดจากทิศเหนือสุดถึงทิศใต้สุดได้ประมาณ 7,360 กิโลเมตร และมีความกว้างที่สุดวัดจากทิศตะวันออกไปยังทิศตะวันตกได้ประมาณ 5,180 กิโลเมตร
ทวีปอเมริกาใต้มีรูปร่างคล้ายคลึงกับทวีปอเมริกาเหนือ คือ มีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยมที่มีฐานกว้างอยู่ทางทิศเหนือ และมียอดแหลมอยู่ทางทิศใต้
ทวีปอเมริกาใต้ประกอบด้วยกลุ่มชน 3 กลุ่ม คือ กลุ่มชาวอินเดียน กลุ่มชาวผิวขาวและกลุ่มชาวผิวดำ
กลุ่มอินเดียน เป็นชนเผ่าดั้งเดิม ที่สร้างสรรค์อารยธรรมในทวีปอเมริกาใต้เมื่อประมาณ 5,000 ปี ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในแถบที่สูงของเทือกเขาแอนดีส และบางส่วนอาศัยอยู่ในเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำแอมะซอนและชายฝั่งทะเลแคริบแบียน เมื่อชาวผิวขาวได้เข้ามามีอิทธิพลในทวีปอเมริกาใต้ก็บังคับให้ชาวอินเดียนทำงานในไร่นาและเหมืองแร่ของตน ต่อมามีผู้หญิงอินเดียจำนวนมากได้แต่งงานกับคนผิวขาว ทำให้มีลูกเลือดผสมเรียกว่า เมสติโซ ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นประชากรส่วนใหญ่ในทวีปอเมริกาใต้ ส่วนชาวอินเดียเลือดบริสุทธิ์ปัจจุบันมีอยู่จำนวนน้อยในบางประเทศ เช่น เปรู โบลิเวีย เอกวาดอร์ บราซิล
กลุ่มผิวขาว ซึ่งอพยพเข้าไปตั้งหลักแหล่งเมื่อประมาณ พ.ศ.2400 ได้แก่ ชาวสเปน โปรตุเกส อิตาลี เยอรมัน และโปแลนด์ ต่อมาหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ชาวญี่ปุ่น เป็นพวกผิวเหลืองได้อพยพเข้าสู่ทวีปอเมริกาใต้เป็นจำนวนมาก
กลุ่มผิวดำ จากทวีปแอฟริกาได้อพยพเข้าในฐานะใช้แรงงานในไร่นาและเหมืองแร่ของพวกผิวขาวในประเทศบราซิลและโคลัมเบีย ต่อมาคนผิวดำได้แต่งงานกับคนผิวขาว และมีลูกเลือดผสมเรียกว่า มูแลตโต ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศบราซิลและโคลัมเบีย
การเพาะปลูก ที่สำคัญได้แก่
กาแฟ ประเทศที่ผลิตกาแฟในทวีปอเมริกาใต้ ได้แก่ บราซิล โคลัมเบีย เอกวาดอร์ โดยเฉพาะบราซิล เป็นประเทศที่ส่งกาแฟออกจำหน่ายมากร้อยละ 50 ของโลก
โกโก้ ได้จากเมล็ดกาเกา ใช้ทำช็อกโกเลต เครื่องดื่ม และขนมหวาน เป็นพืชพื้นเมืองของอเมริกาใต้ ประเทศที่ผลิตได้มาก คือ บราซิลและเอกวาดอร์
ข้าวโพด เป็นพืชที่ปลูกมากและส่งออกของประเทศบราซิล รองลงมาได้แก่ อาร์เจนตินา เวเนซุเอลา เปรูและโคลัมเบีย
ข้าวสาลี ประเทศที่ผลิตได้มาก คือ อาร์เจนตินา บราซิล ชีลี
อ้อย ปลูกมากในประเทศบราซิล
กล้วย ปลูกมากในประเทศเอกวาดอร์
ฝ้าย ปลูกมากในประเทศบราซิลและอาร์เจนตินา
แหล่งป่าไม้เนื้อแข็งที่มีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์และกว้างขวาง คือ ป่าเซลวาสในบริเวณแม่น้ำแอมะซอน แต่มีการนำมาใช้น้อย เพราะการคมนาคมขนส่งไม่สะดวกควินิน
(Quinine) ใช้ทำเป็นยาป้องกันโรคมาลาเรีย ได้จากต้นซิงโคนา
ยูคาลิปตอล (Eucalyptol) จากต้นยูคาลิปตัส ใช้เป็นส่วนผสมของยาแก้ไอ
ยางพารา เป็นพืชดั้งเดิมของอเมริกาใต้
ยางไม้ (Chicle) ใช้ทำหมากฝรั่ง
ยางบาลาตา (Balata) ใช้หุ้มสายเคเบิลใต้น้ำ และหุ้มลูกกอล์ฟ
ฝาด (Tannin) ใช้ฟอกหนัง
บราซิลนัด (Brazil nut) ใช้เป็นอาหาร
ประเทศที่ผลผลิตไม้และผลผลิตจากป่าไม้ที่สำคัญ คือ บราซิล โคลัมเบีย และเปรู
อเมริกาใต้มีแร่ธาตุทีสำคัญหลายชนิด ได้แก่
ทองแดง ประเทศที่ผลิตทองแดงได้เป็นอันดับ 1 ของโลก คือ ประเทศชิลี อยู่ในแคว้นชูคีตมาตานอกจากนี้ยังมีประเทศเปรูและ บราซิล
ดีบุก ประเทศที่ผลิตได้มากเป็นอันดับ 2 ของโลกรองจากมาเลเซีย คือ โบลีเวีย อยู่ในเขตที่ราบสูงอัลติพลาโน
สังกะสี ผลิตได้มากในประเทศเปรู อาร์เจนตินา บราซิล
ทองคำ ประเทศที่ผลิตได้มาก คือ ประเทศบราซิล
น้ำมันปิโตรเลียม ประเทศที่ผลิตได้มาก คือ เวเนซุเอลา อยู่บริเวณรอบๆ ทะเลสาบมาราไคโบ นอกจากนี้ยังมีในประเทศ บราซิล เอกวาดอร์ โบลิเวีย แต่มีปริมาณไม่มาก
แม้ทวีปอเมริกาใต้จะมีอาณาเขตติดต่อเป็นผืนแผ่นดินเดียวกันกับทวีปอเมริกาเหนือ แต่ระบบการคมนาคมขนส่งในทวีปยังหล้าหลังอยู่มาก และกระจายไม่ทั่วถึงทุกส่วนของทวีป เพราะประเทศส่วนใหญ่เป็นประเทศยากจนและด้อยพัฒนา ประกอบกับการมีสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่เป็นอุปสรรคต่อการคมนาคมขนส่งอยู่ทุกภูมิภาค กล่าวคือ มีภูเขาสูงที่ทุรกันดาร มีภูมิอากาศแห้งแล้งเป็นทะเลทราย บริเวณที่มีการคมนาคมขนส่งสะดวกจึงกระจายอยู่เป็นหย่อมๆ ในเขตที่มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ มีสภาพ ภูมิอากาศที่ไม่ร้อนหรือแห้งแล้งเกินไป
ทางบก
ทางรถยนต์ ทวีปอเมริกาใต้มีถนนสายหลักที่ใช้ติดต่อเชื่อมประเทศต่างๆ คือ ทางหลวงสายแพนอเมริกัน (Pan-American Highway) เป็นเส้นทางที่เชื่อมต่อจากประเทศสหรัฐอเมริกาลงมาถึงตอนใต้ของประเทศชีลี โดยมีเส้นทางตัดเชื่อมไปยังเมืองหลวงของประเทศต่างๆกว่า 17 เมือง ส่วนประเทศที่มีการพัฒนาเส้นทางรถยนต์อยู่ในระดับดี ได้แก่ อาร์เจนตินา บราซิล และชีลี
ทางรถไฟ ทางรถไฟในทวีปอเมริกาใต้ส่วนใหญ่เป็นสายสั้นๆ เชื่อมเมืองใหญ่หรือเมืองท่าระหว่างชายฝั่งกับที่ราบภาคใต้ ประเทศที่มีการพัฒนาเส้นทางคมนาคมขนส่งทางรถไฟได้เจริญก้าวหน้ามาก ได้แก่ บราซิล อาร์เจนตินา เมืองที่เป็นศูนย์กลางทางรถไฟในทวีปอเมริกาใต้ ได้แก่ ริโอเดจาเนโร เซาเปาลู ในประเทศบราซิล เมืองมอนเตวิเดโอในประเทศอุรุกวัย บูเอโนสไอเรส ในประเทศอาร์เจนตินา
ทางน้ำ ทางแม่น้ำลำคลอง ที่ใช้ในการคมนาคมขนส่งได้ดี คือ แม่น้ำปารานา ซึ่งสามารถเดินเรือเชื่อติดต่อระหว่างเมืองบูเอโนสไอเรสในประเทศอาร์เจนตินากับเมืองต่างๆ ที่ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ แม่น้ำแอมะซอนแม้จะกว้างและลึกพอที่จะให้เรือเดินทะเลขนาดใหญ่แล่นเข้าไปได้ภายในทวีปได้ไกลถึงเมืองมาเนาส์ ซึ่งอยู่ห่างจากปากแม่น้ำประมาณ 1,600 กิโลเมตร แต่ก็ไม่ค่อยได้ประโยชน์มากนัก เพราะในเขตลุ่มแม่น้ำนี้มีประชากรอาศัยอยู่เบาบางมาก และมีความสำคัญทางเศรษฐกิจน้อย
ทางทะเล
ทวีปอเมริกาใต้สามารถใช้เรือเดินสมุทร ติดต่อกับทวีปอเมริกาเหนือและทวีปยุโรปได้สะดวก โดยอาศัยเมืองท่าด้านชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก เช่น เมืองเบแลง เรซิเฟ ริโอเดจาเนโร ในประเทศบราซิล เมืองมอนเดวิเดโอ ในประเทศอุรุกวัย เมืองบูเอโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา และเมืองคารากัส ในประเทศเวเนซุเอลา ส่วนเมืองท่าทางด้านชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก ได้แก่ เมืองคายาโอ ในประเทศเปรู เมืองวัลพาไรโซ ประเทศชิลี
ทางอากาศ
ทวีปอเมริกาใต้มีพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นป่าทึบ ภูเขาสูงและทะเลทราย ประกอบแหล่งที่มีประชากรหนาแน่นอยู่ห่างไกลกัน การคมนาคมขนส่งทางอากาศจึงมีความสำคัญมาก ทุกประเทศพยายามพัฒนาการขนส่งทางอากาศให้ทั่วถึง ประเทศที่มีการคมนาคมขนส่งทางอากาศมาก ได้แก่ ประเทศบราซิลและอาร์เจนตินา มีท่าอากาศยานภายในประเทศและระหว่างประเทศที่ทันสมัยอยู่หลายแห่ง เพราะเป็นประเทศที่มีภาวะเศรษฐกิจค่อนข้างดี
MACHU PICCHU, PERU
จากประเทศเอกวาดอร์ ลงใต้มาต่อกันที่ประเทศเปรู สถานที่แรกที่เราจะพาเที่ยวก็คือ มาชูปิกชู แหล่งอารยธรรมโบราณที่แสดงถึงความยิ่งใหญ่ของชนเผ่าอินคา ก่อนที่จะเกิดการล่าอาณานิคมโดยชาวสเปน มาชูปิกชูเป็นพระราชวังของจักรพรรดิอินคา และเป็นสถานที่สำหรับพิธีกรรมทางศาสนาของชาวอินคา โดยตัวโบราณสถานตั้งอยู่บนเทือกเขาแอนดีสเปรู สาเหตุที่มาชูปิกชูยังคงมีสภาพดี ก็เพราะว่า เมื่อชาวสเปนเข้ามายังประเทศเปรูแล้ว มาชูปิกชูถูกทิ้งร้างโดยชาวสเปนมาโดยตลอด จนกระทั่งศาสตราจารย์ด้านโบราณคดีชาวอเมริกาค้นพบโบราณสถานแห่งนี้ในศตวรรษที่ 20 นับตั้งแต่นั่นมา มาชูปิกชูได้รับการบูรณะ และกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมของประเทศเปรูจนถึงปัจจุบัน
EASTER ISLANDS, CHILE
เกาะอีสเตอร์ (Easter Island) เป็นเกาะที่อยู่กลางมหาสมุทรแปซิฟิคอย่างโดดเดี่ยว ห่างจากชายฝั่งประเทศชิลีกว่า 3,600 กิโลเมตร ขนาดของเกาะมีพื้นที่เพียง 160 ตารางกิโลเมตร และมีความยาวเพียง 25 กิโลเมตรเท่านั้น ก่อนที่จะมีคนมาอยู่อาศัย ที่นี่ก็มีแค่นกทะเล และแมลงปอเท่านั้นเองค่ะ ส่วนพระเอกตัวจริงที่ดึงดูดให้นักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกมาเยือนก็คือเจ้ารูปปั้นยักษ์แกะสลักเป็นหน้าคน ที่เรียกว่า “โมอาย” เจ้าโมอายนี้ กระจายอยู่ทั่วทั้งเกาะประมาณ 887 ตัว รวมทั้งตัวที่ยังแกะสลักไม่เสร็จ และเสียหายระหว่างการขนย้ายด้วย บางตัวมีแค่ส่วนหัว บ้างก็มีส่วนลำตัวที่ส่วนใหญ่ถูกฝังอยู่ใต้ดิน ขนาดของตัวโมอายที่ใหญ่ที่สุดนั้นสูงถึง 10 เมตรน้ำหนักกว่า 82 ตัน
ปัจจุบัน รูปปั้นโมอายแห่งเกาะอีสเตอร์ ได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในมรดกโลก โดยองค์กร UNESCO ประกอบกับในปี ค.ศ.1888 เกาะแห่งนี้ถูกผนวกรวมเข้ากับประเทศชิลีและมีการสร้างสนามบินขึ้น เกาะอีสเตอร์จึงกลายมาเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศชิลี
Estátua do Cristo Redento , BRAZIL
รูปปั้นของพระเยซู Christ of Redeemer รีโอเดจาเนโร Rio de Janeiro ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก และ ได้รับการ โหวตให้เป็น 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่
LOS GLACIARES NATIONAL PARK, ARGENTINA
มาถึงประเทศสุดท้ายกับประเทศอาร์เจนติน่า อุทยานแห่งชาติลอส กลาเซียเรส สวรรค์ของเหล่านักผจญภัย เพราะนอกจากจะมีธรรมชาติที่สวยงามแล้ว ยังมีเส้นทางการเดินป่าติดอันดับต้น ๆ ของโลก คนที่ชอบปีนเขา ตั้งแคมป์ ลุยป่า จะต้องหลงรักที่นี่แน่นอนอุทยานแห่งชาติลอส กลาเซียเรสได้รับการขึ้นทะเบียนมรดกโลกปี ค.ศ. 1981 และถูกจัดให้เป็นอุทยานแห่งชาติที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของอาร์เจนตินา พื้นที่ 1 ใน 3 ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ไม่ว่าจะเป็นทะเลสาบ แม่น้ำ และภูเขารูปทรงแปลกตามากมายที่เกิดจากการกัดกร่อนของลมมากว่าหลายพันล้านปี เหมือนได้หลุดไปในโลกน้ำแข็ง
แหล่งที่มาของข้อมูล มารู้จัก...ทวีปอเมริกาใต้ กันเถอะ - Design Land Club
